Co to jest reakcja Herxheimera, czyli tzw. herx?

 

Reakcja Jarischa-Herxheimera (inaczej reakcja Herxheimera lub reakcja Łukasiewicza-Jarischa-Herxheimera), popularnie nazywana herksem lub efektem die - off, to spotykana w niektórych chorobach (w tym w boreliozie) reakcja organizmu na wydzieloną w dużej ilości toksynę bakterii. Zachodzi w odpowiedzi na skuteczne leczenie boreliozy, kiedy umierające bakterie wydzielają szkodliwe substancje (toksyny) zatruwające organizm. Masowe wymieranie bakterii w przypadku boreliozy jest dla organizmu potężnym szokiem, głównie dlatego, że wydzielają się wtedy neurotoksyny mające silne działanie na układ nerwowy. Herx występuje przy wszystkich zakażeniach bakteriami gram-ujemnymi poddanymi właściwej terapii, dodatkowo też występuje przy niektórych zakażeniach bakteriami gram-dodatnimi.

W przypadku terapii Rife'a oprócz typowych rekacji znany jest również drugi typ herxa. Używając generatora plazmowego można doświadczyć ostrej reakcji układu odpornościowego przeciw zdemaskowanym krętkom. Układ odpornościowy zwykle nie dostrzega wszystkich bakterii Borrelii, ponieważ znają one wiele sposobów na ukrywanie się przed nim. Jednym z nich jest wytwarzanie biofilmów - swego rodzaju ognisk infekcji w organizmie. Biofilmy są to duże kolonie bakterii, bardzo oporne na kuracje antybiotykowe i ziołowe. Bakterie Borrelii mają możliwość tworzenia biofolmów i jest to jeden z powodów dlaczego tak trudno leczy się antybiotykami przewlekłą boreliozę. Terapia Rife’a zaburza mechanizmy maskujące bakterii, rozbijają biofilm i nagle układ odpornościowy zaczyna je dostrzegać. Chory może wtedy doświadczyć aktywacji układu odpornościowego, objawiającej się na różne sposoby. Ponadto wiele opracowań naukowych potwierdza, że terapia Rife zwiększa skuteczność działania antybiotyków wobec biofilmu.

Objawy reakcji Herxheimera

Klinicznie, herx odpowiada nasileniu się typowych objawów choroby, które wcześniej występowały u pacjenta. Czasami są to nowe objawy boreliozy, nieujawnione do tej pory, które prawdopodobnie wystąpiłyby w przyszłości gdyby zaniechano terapii. Przy boreliozie dość charakterystyczne jest powolne występowanie tej reakcji i stopniowe nasilanie aż do punktu krytycznego, po którym objawy powoli ustępują. Herx przy świeżym zachorowaniu na boreliozę trwa najczęściej kilka godzin - dni, czasem do kilku tygodni przy zachorowaniach późnych. W przewlekłej boreliozie herx może wystąpić nawet po 4-6 tygodniach, z reguły też trwa ponad tydzień.

Najczęstsze objawy reakcji Herxheimera to: gorączka, dreszcze, uczucie nagłego zimna, słabość, bóle głowy, bóle stawów i mięśni, bóle oczu, zębów, kości twarzy i czaszki, spuchnięte powieki, świąd, wysypki skórne, pocenie się także w nocy, nieżyt nosa, kaszel, ból gardła, bóle kręgosłupa, usztywnienie i bolesność karku, zaburzenia pracy serca, duszności, bezdech, płytki oddech, chwilowa utrata pamięci, niemożliwość koncentracji, trudności w mówieniu, nadwrażliwość na dźwięki i zapachy, zawroty głowy, problemy z równowagą, wymioty, mrowienie skóry, odrętwienia, wrażenie chwilowego paraliżu różnych części ciała w tym mięśni twarzy czy szyi, bolesne skurcze mięśni stóp i łydek, nabrzmiałe ręce, siniaki, ciężkie nogi, ciężka głowa, bezsenność, stany lękowe, nawet bardzo głębokie stany depresyjne,

Jakkolwiek wystepowanie herksów świadczy o dobrze dobranej, skutecznej terapii. Rekacja Herksa to tzw. kryzys ozdrowieńczy. O skuteczności leczenia świadczy jednak przede wszystkim zmniejszanie nasilenia herksów. Jeżeli reakcja Herxheimera jest zbyt silna, to należy zmniejszyć częstotliwość terapii, ale nie należy zmieniać leczenia, gdyż jest jak najbardziej trafione. 

Jak sobie z herksowaniem radzić?

Najważniejsze - pić dużo płynów, co wypłukuje toksyny. Pomogą również czystek, węgiel aktywowany, zeolity, witamina C, a nawet zielona herbata. Dobrze działają także częste (nawet 2 razy / dzień) prysznice w gorącej wodzie, krótkotrwałe oraz sauna.